Ψωρίαση

Η ψωρίαση είναι μια συχνή, μη μεταδοτική πάθηση του δέρματος που επηρεάζει το 2% του πληθυσμού. Πολλά γονίδια ευθύνονται για την εμφάνιση της, ενώ έχουν ενοχοποιηθεί πολύπλοκοι ανοσολογικοί μηχανισμοί.

Προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλλα, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και συχνά έχει απρόβλεπτη πορεία.

Ειδικά η μέτρια προς σοβαρή ψωρίαση σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων, σακχαρώδη διαβήτη, παχυσαρκίας και κατάθλιψης.

Χαρακτηριστικές βλάβες της κοινής ψωρίασης είναι οι «ψωριασικές πλάκες», δηλαδή περιοχές του δέρματος με ερυθρό χρώμα που είναι καλυμμένες με λευκωπά ή αργυρόχροα λέπια. Εμφανίζονται συνηθέστερα στο τριχωτό της κεφαλής, στα γόνατα και τους αγκώνες, καθώς και στο κάτω μέρος της ράχης. Παρόλα αυτά, η ψωρίαση μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές μορφές και εντοπίσεις.

Στους μισούς περίπου ασθενείς, η ψωρίαση εκτός από το δέρμα μπορεί να προσβάλλει και τα νύχια, προκαλώντας διαταραχές στο χρώμα και στην υφή τους («ψωριασική ονυχία»).

Επίσης, μπορεί να συνοδεύεται από συμπτώματα στις αρθρώσεις (πχ. πρήξιμο, πόνο ή δυσκαμψία μικρών και μεσαίων αρθρώσεων, πόνο ή δυσκαμψία στη μέση).

Η διάγνωση της ψωρίασης συνήθως γίνεται κλινικά (με επισκόπηση του δέρματος), ενώ σπάνια, μπορεί να χρειαστεί βιοψία.

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια νόσος, για την οποία δυστυχώς δεν υπάρχει μόνιμη θεραπεία. Ωστόσο, στις μέρες μας υπάρχουν αρκετές θεραπείες για τον έλεγχο της ψωρίασης, ανάλογα με την έκταση και τη βαρύτητα της, οι οποίες παρέχουν εξαιρετικά αποτελέσματα.

Εκτός από τις συνηθισμένες τοπικές αγωγές (κρέμες, λοσιόν) για την ήπια ψωρίαση, στο ιατρείο γίνεται συνταγογράφηση και παρακολούθηση τόσο των κλασικών συστηματικών θεραπειών (κυκλοσπορίνη, μεθοτρεξάτη, ασιτρετίνη) όσο και των νεότερων βιολογικών θεραπειών, με επαναστατικά αποτελέσματα.